Het grote politieke taboe: immigratie door Hans CROOIJMANS in De Scopist, oktober 2006.

Politici lopen in de aanloop naar verkiezingen met een grote boog heen om de weer groeiende instroom van asielzoekers en de blijvend hoge immigratie uit Turkije, Marokko en Oost-Europa.

Wouter Bos had gelijk, de algemene politieke beschouwingen ontaardden in ‘een flutdebat’. Maar daar was hijzelf volop debet aan. Want met name Bos misbruikte de belangrijkste discussieweek van het politieke jaar om zijn tegenstanders vliegen af te vangen en verkiezingspropaganda te maken. Dus kregen we welles-nietes spelletjes over vragen als: is het kabinet wel of niet medeverantwoordelijk voor de economische opleving? En zijn mensen er met het nieuwe zorgstelsel een paar tientjes voor- of achteruit gegaan? Geen doorwrochte betogen over waar het de komende jaren heen moet met de samenleving, over het opkrikken van het opleidingsniveau van de beroepsbevolking, over het vooral in grote steden weer de kop opstekende beleid om multiculturele problemen met fluwelen handschoenen aan te pakken. En zelfs geen woord over een onderwerp dat vier jaar geleden nog een revolte veroorzaakte: immigratie.

Terwijl daar toch alle reden toe is. Want na enkele jaren van daling, neemt de immigratie dit jaar weer toe. En het zijn helaas niet alleen ‘kenniswerkers’ die aan de deur kloppen. Deels gaat het om Polen die werk doen waarvoor vele tienduizenden Nederlandse werklozen zich te goed voelen. En voor een belangrijk deel houdt - ondanks de strengere normen die dit kabinet invoerde - de vermaledijde gezinsvorming en gezinshereniging uit landen als Marokko en Turkije aan. Daar lijft het niet bij. Beperkingen op de instroom van Polen en zeven andere Oost-Europese landen worden per 1 januari zo goed als zeker opgeheven. En het is slechts een kwestie van tijd voordat ook de nieuwe EU-burgers uit Bulgarije en Roemenie op de stoep staan. Voeg daarbij dat in Nederland - in tegenstelling tot vrijwel alle andere Europese landen - het aantal asielzoekers sinds vorig jaar weer stijgt (in 2005 waren het er 12.350, in de eerste helft van 2006 alweer ruim 9.000) en het moge duideijk zijn dat de sociale problemen zich in Nederland weer zullen gaan opstapelen. Want hoe je het wendt of keert, immigranten en asielzoekers zijn oververtegenwoordigd in de statistieken voor werkloosheid, schoolverlating en misdaad.

Beperking van de immigratie zou politici - met name die van linkse signatuur - moeten aanspreken. Want het zijn vooral de laagst opgeleide en minst bedeelde burgers, onder wie vele vroegere immigranten, die door de aanhoudende instroom van buiten Nederland op de arbeidsmarkt en in hun woon- en leefomgeving onder druk komen te staan. Maar nee hoor. Wouter Bos belooft gewoon een ‘generaal pardon’ voor alle asielzoekers die ‘al langere tijd’ (hoe lang is dat eigenlijk?) in Nederland zijn. Steeds vaker wordt immigratie als remedie genoemd tegen de vergrijzing en onbetaalbaarheid van de AOW. Maar ook dat is onzin, zo toonde deze studie van het CPB aan.

Bron: Management Forum De Scopist